http://www.econews.gr/2013/01/17/cisd-protaseis-perivallon-94614/
Σε συνέχεια πρόσκλησης κατάθεσης απόψεων από την Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας του Περιβάλλοντος της Βουλής, η οποία πρόκειται να συνεδριάσει στις 22/1/2013 με στόχο να διερευνήσει την σκοπιμότητα Κωδικοποίησης του Δικαίου Περιβάλλοντος της χώρας, το Παρατηρητήριο Πολιτών για την Αειφόρο Ανάπτυξη (CISD – Citizens’ Inspectorate for Sustainable Development) κατέθεσε σήμερα εγγράφως τις προτάσεις του.
Επισημάνθηκε, καταρχήν, η σημασία της ιδιαίτερα θετικής πρωτοβουλίας της Επιτροπής, ειδικά στην περίοδο κρίσης που διάγουμε στη χώρα μας, όπου πλήττονται κυρίως οι “ασθενέστεροι”.
Το περιβάλλον που εξακολουθεί να είναι ο “ασθενέστερος” από τους συντελεστές της ανάπτυξης αποτελεί, προφανώς, το πρώτο και πλέον εύκολο από τα θύματα της κρίσης.
Επισημάνθηκε η ανάγκη να γίνει κατανοητό ότι η προστασία του Περιβάλλοντος επηρεάζει θετικά τους υπόλοιπους συντελεστές της ανάπτυξης, δηλαδή την οικονομία και την κοινωνία και ότι όλα είναι θέμα ολοκληρωμένης θεώρησης, συνεξέτασης και ιεράρχησης αναγκών και προτεραιοτήτων.
Στη λογική αυτή, δηλαδή του «ομοούσιου και αδιαίρετου» της ανάπτυξης μας εισάγει η φιλοσοφία της Αειφόρου Ανάπτυξης.
Αναγνωρίστηκαν οι δυσκολίες για την ορθή εφαρμογή του Δικαίου του Περιβάλλοντος στην χώρα μας, που οφείλονται στην μη έγκαιρη και ουσιαστική ενσωμάτωση του κοινοτικού περιβαλλοντικού δικαίου, στην έλλειψη ισχυρής, συνεκτικής και σταθερής πολιτικής βούλησης, στην έλλειψη πληροφόρησης, στην πολυπλοκότητα της νομοθεσίας, στην πολυδιάσπαση των αρμοδιοτήτων, αλλά και στην αύξηση των φαινομένων διαφθοράς.
Τονίστηκε ότι καθώς τα περιβαλλοντικά προβλήματα συσσωρεύονται και διεθνοποιούνται, η δημόσια διοίκηση εμφανίζεται ολοένα και πιο ανεπαρκής στην αντιμετώπιση σοβαρών περιβαλλοντικών κρίσεων, που όλο και πιο συχνά λαμβάνουν ανησυχητικές διαστάσεις για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια, ενώ οι ήδη, αδύναμοι μηχανισμοί ελέγχου όχι απλώς δεν επαρκούν, αλλά δίνουν προς τον επίδοξο περιβαλλοντικό εγκληματία την εικόνα ενός κράτους στο οποίο η παραβίαση των νόμων συμφέρει περισσότερο από την τήρησή τους.
Υπογραμμίστηκε τέλος, ότι η μόνη επιλογή πλέον, που μπορεί να εγγυηθεί πραγματική και βιώσιμη ανάπτυξη, είναι η αειφόρος ανάπτυξη που πραγματώνεται μέσα από μια συνολική, ενιαία και από κοινούσυνεξέταση των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών παραμέτρων της συγκεκριμένης κάθε φορά επιλογής, προσφέροντας προοπτική για βιώσιμη οικονομία, κοινωνική συνοχή και προστασία του περιβάλλοντος.
Οι προτάσεις που κατατέθηκαν, αποτελούν προϋποθέσεις και εργαλεία για την ολοκληρωμένη εφαρμογή του Δικαίου Περιβάλλοντος, στο πλαίσιο της Αειφόρου Ανάπτυξης:
1. Ενιαία, συνεπής και συνεκτική εθνική περιβαλλοντική πολιτική, με ισχυρή πολιτική βούληση στο πλαίσιο ενός συνεκτικού εθνικού συστήματος περιβαλλοντικής διακυβέρνησης.
2. Ουσιαστική ενσωμάτωση κοινοτικών οδηγιών στο εθνικό μας δίκαιο, μετά από διαβούλευση, και θέσπιση μέσων και εργαλείων εφαρμογής
3. Κωδικοποίηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και ενοποίησή της σε ενιαία διάταξη των διάσπαρτων σήμερα ρυθμίσεων και ερμηνειών επί μέρους πτυχών
4. Ενσωμάτωση περιβαλλοντικών απαιτήσεων, όπως προκύπτουν από κοινοτικές οδηγίες, σε όλες τις θεματικές πολιτικές, στην ενέργεια, στις μεταφορές, στη βιομηχανία, στην γεωργία και αλιεία, στην εσωτερική αγορά, κλπ.
5. Συσχετισμός νομοθεσίας ανάμεσα στην πολιτική περιβάλλοντος και τη δημόσια υγεία, ως συνέπεια της υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της ρύπανσης του αέρα, του εδάφους και των επιφανειακών και υπόγειων νερών, που αποτελούν σημαντικές προτεραιότητες των πολιτών, με βασικό άξονα την εφαρμογή της νομοθεσίας για την Περιβαλλοντική Ευθύνη.
6. Αποσαφήνιση των σχετικών εννοιών του ατομικού και συλλογικού «δικαιώματος» στην προστασία του περιβάλλοντος με σκοπό την ενίσχυση της ασφάλειας δικαίου και του σεβασμού του δικαιώματος, αλλά και της ευθύνης των πολιτών σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος.
7. Κατάργηση διατάξεων νόμων και νομοθετικών ρυθμίσεων που αντικρούονται μεταξύ τους, καθώς εκπορεύτηκαν από διαφορετικά υπουργεία, με αποτέλεσμα να καταστρατηγούνται ακόμη και βασικές έννοιες προστασίας του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας.
8. Ολοκλήρωση σε ψηφιακή μορφή όλων των επιστημονικών δεδομένων για την κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και για τα αποτελέσματα της παρακολούθησης της ρύπανσης του αέρα, του εδάφους, των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων και της βιοποικιλότητας
9. Θεσμοθέτηση Κεντρικού Χωροταξικού Σχεδιασμού, ολοκλήρωση Κτηματολογίου και Δασολογίου.
10. Απλούστευση και επιτάχυνση διαδικασιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης, χωρίς εκπτώσεις στην ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος, σε ένα και μόνο κοινό και ενιαίο νομοθέτημα, συνεκτικό και σαφές.
11. Πλήρης συμμόρφωση έργων και δραστηριοτήτων με καθιέρωση τακτικών ελέγχων και της ουσιαστικής εφαρμογής του θεσμού της «Περιβαλλοντικής Ενημερότητας» όλων των υφιστάμενων εξ αυτών και την απαίτηση «Περιβαλλοντικής Ασφάλισης» όλων των νέων εγκαταστάσεων πριν από την περιβαλλοντική αδειοδότηση ή πριν την ανανέωση ή/και τροποποίηση περιβαλλοντικών όρων των υφιστάμενων εξ αυτών.
12. Ενδυνάμωση υφιστάμενων διοικητικών μηχανισμών περιβαλλοντικού ελέγχου,
12.1. αφενός σε κεντρικό επίπεδο με ταυτόχρονη διατήρηση και ενίσχυση των αρμοδιοτήτων και του θεσμικού ρόλου της Ειδικής Γραμματείας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας,
12.2. αφετέρου σε περιφερειακό επίπεδο με την ενίσχυση των Δ/νσεων Περιβάλλοντος, με την επαρκή στελέχωση αυτών από εξειδικευμένο και συνεχώς επιμορφωμένο προσωπικό και με την επαρκή διάθεση κατάλληλων μέσων, εργαλείων, αλλά και επαρκών κινήτρων.
13. Δημιουργία Υπουργείου Αειφόρου Ανάπτυξης ή ενός Ανώτατου Συντονιστικού Οργάνου με σκοπό την ενσωμάτωση των δεσμεύσεων που απορρέουν από την σχετική Στρατηγική της ΕΕ σε όλες τις θεματικές πολιτικές.
14. Εφαρμογή των κοινοτικών οδηγιών σχετικά με την πρόσβαση στην περιβαλλοντική πληροφόρηση και τη συμμετοχή του κοινού στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων μέσω της ουσιαστικής δυνατότητας πρόσβασης του δικαιώματος (φυσικού ή νομικού προσώπου) στον δικαστή (access to the judge) και την εξασφάλιση αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας (effective judicial protection).
15. Καταπολέμηση της διαφθοράς, της έλλειψης διαφάνειας και της ελλιπούς στελέχωσης των αρμόδιων υπηρεσιών.
Σε συνέχεια πρόσκλησης κατάθεσης απόψεων από την Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας του Περιβάλλοντος της Βουλής, η οποία πρόκειται να συνεδριάσει στις 22/1/2013 με στόχο να διερευνήσει την σκοπιμότητα Κωδικοποίησης του Δικαίου Περιβάλλοντος της χώρας, το Παρατηρητήριο Πολιτών για την Αειφόρο Ανάπτυξη (CISD – Citizens’ Inspectorate for Sustainable Development) κατέθεσε σήμερα εγγράφως τις προτάσεις του.
Επισημάνθηκε, καταρχήν, η σημασία της ιδιαίτερα θετικής πρωτοβουλίας της Επιτροπής, ειδικά στην περίοδο κρίσης που διάγουμε στη χώρα μας, όπου πλήττονται κυρίως οι “ασθενέστεροι”.
Το περιβάλλον που εξακολουθεί να είναι ο “ασθενέστερος” από τους συντελεστές της ανάπτυξης αποτελεί, προφανώς, το πρώτο και πλέον εύκολο από τα θύματα της κρίσης.
Επισημάνθηκε η ανάγκη να γίνει κατανοητό ότι η προστασία του Περιβάλλοντος επηρεάζει θετικά τους υπόλοιπους συντελεστές της ανάπτυξης, δηλαδή την οικονομία και την κοινωνία και ότι όλα είναι θέμα ολοκληρωμένης θεώρησης, συνεξέτασης και ιεράρχησης αναγκών και προτεραιοτήτων.
Στη λογική αυτή, δηλαδή του «ομοούσιου και αδιαίρετου» της ανάπτυξης μας εισάγει η φιλοσοφία της Αειφόρου Ανάπτυξης.
Αναγνωρίστηκαν οι δυσκολίες για την ορθή εφαρμογή του Δικαίου του Περιβάλλοντος στην χώρα μας, που οφείλονται στην μη έγκαιρη και ουσιαστική ενσωμάτωση του κοινοτικού περιβαλλοντικού δικαίου, στην έλλειψη ισχυρής, συνεκτικής και σταθερής πολιτικής βούλησης, στην έλλειψη πληροφόρησης, στην πολυπλοκότητα της νομοθεσίας, στην πολυδιάσπαση των αρμοδιοτήτων, αλλά και στην αύξηση των φαινομένων διαφθοράς.
Τονίστηκε ότι καθώς τα περιβαλλοντικά προβλήματα συσσωρεύονται και διεθνοποιούνται, η δημόσια διοίκηση εμφανίζεται ολοένα και πιο ανεπαρκής στην αντιμετώπιση σοβαρών περιβαλλοντικών κρίσεων, που όλο και πιο συχνά λαμβάνουν ανησυχητικές διαστάσεις για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια, ενώ οι ήδη, αδύναμοι μηχανισμοί ελέγχου όχι απλώς δεν επαρκούν, αλλά δίνουν προς τον επίδοξο περιβαλλοντικό εγκληματία την εικόνα ενός κράτους στο οποίο η παραβίαση των νόμων συμφέρει περισσότερο από την τήρησή τους.
Υπογραμμίστηκε τέλος, ότι η μόνη επιλογή πλέον, που μπορεί να εγγυηθεί πραγματική και βιώσιμη ανάπτυξη, είναι η αειφόρος ανάπτυξη που πραγματώνεται μέσα από μια συνολική, ενιαία και από κοινούσυνεξέταση των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών παραμέτρων της συγκεκριμένης κάθε φορά επιλογής, προσφέροντας προοπτική για βιώσιμη οικονομία, κοινωνική συνοχή και προστασία του περιβάλλοντος.
Οι προτάσεις που κατατέθηκαν, αποτελούν προϋποθέσεις και εργαλεία για την ολοκληρωμένη εφαρμογή του Δικαίου Περιβάλλοντος, στο πλαίσιο της Αειφόρου Ανάπτυξης:
1. Ενιαία, συνεπής και συνεκτική εθνική περιβαλλοντική πολιτική, με ισχυρή πολιτική βούληση στο πλαίσιο ενός συνεκτικού εθνικού συστήματος περιβαλλοντικής διακυβέρνησης.
2. Ουσιαστική ενσωμάτωση κοινοτικών οδηγιών στο εθνικό μας δίκαιο, μετά από διαβούλευση, και θέσπιση μέσων και εργαλείων εφαρμογής
3. Κωδικοποίηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και ενοποίησή της σε ενιαία διάταξη των διάσπαρτων σήμερα ρυθμίσεων και ερμηνειών επί μέρους πτυχών
4. Ενσωμάτωση περιβαλλοντικών απαιτήσεων, όπως προκύπτουν από κοινοτικές οδηγίες, σε όλες τις θεματικές πολιτικές, στην ενέργεια, στις μεταφορές, στη βιομηχανία, στην γεωργία και αλιεία, στην εσωτερική αγορά, κλπ.
5. Συσχετισμός νομοθεσίας ανάμεσα στην πολιτική περιβάλλοντος και τη δημόσια υγεία, ως συνέπεια της υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της ρύπανσης του αέρα, του εδάφους και των επιφανειακών και υπόγειων νερών, που αποτελούν σημαντικές προτεραιότητες των πολιτών, με βασικό άξονα την εφαρμογή της νομοθεσίας για την Περιβαλλοντική Ευθύνη.
6. Αποσαφήνιση των σχετικών εννοιών του ατομικού και συλλογικού «δικαιώματος» στην προστασία του περιβάλλοντος με σκοπό την ενίσχυση της ασφάλειας δικαίου και του σεβασμού του δικαιώματος, αλλά και της ευθύνης των πολιτών σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος.
7. Κατάργηση διατάξεων νόμων και νομοθετικών ρυθμίσεων που αντικρούονται μεταξύ τους, καθώς εκπορεύτηκαν από διαφορετικά υπουργεία, με αποτέλεσμα να καταστρατηγούνται ακόμη και βασικές έννοιες προστασίας του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας.
8. Ολοκλήρωση σε ψηφιακή μορφή όλων των επιστημονικών δεδομένων για την κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και για τα αποτελέσματα της παρακολούθησης της ρύπανσης του αέρα, του εδάφους, των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων και της βιοποικιλότητας
9. Θεσμοθέτηση Κεντρικού Χωροταξικού Σχεδιασμού, ολοκλήρωση Κτηματολογίου και Δασολογίου.
10. Απλούστευση και επιτάχυνση διαδικασιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης, χωρίς εκπτώσεις στην ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος, σε ένα και μόνο κοινό και ενιαίο νομοθέτημα, συνεκτικό και σαφές.
11. Πλήρης συμμόρφωση έργων και δραστηριοτήτων με καθιέρωση τακτικών ελέγχων και της ουσιαστικής εφαρμογής του θεσμού της «Περιβαλλοντικής Ενημερότητας» όλων των υφιστάμενων εξ αυτών και την απαίτηση «Περιβαλλοντικής Ασφάλισης» όλων των νέων εγκαταστάσεων πριν από την περιβαλλοντική αδειοδότηση ή πριν την ανανέωση ή/και τροποποίηση περιβαλλοντικών όρων των υφιστάμενων εξ αυτών.
12. Ενδυνάμωση υφιστάμενων διοικητικών μηχανισμών περιβαλλοντικού ελέγχου,
12.1. αφενός σε κεντρικό επίπεδο με ταυτόχρονη διατήρηση και ενίσχυση των αρμοδιοτήτων και του θεσμικού ρόλου της Ειδικής Γραμματείας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας,
12.2. αφετέρου σε περιφερειακό επίπεδο με την ενίσχυση των Δ/νσεων Περιβάλλοντος, με την επαρκή στελέχωση αυτών από εξειδικευμένο και συνεχώς επιμορφωμένο προσωπικό και με την επαρκή διάθεση κατάλληλων μέσων, εργαλείων, αλλά και επαρκών κινήτρων.
13. Δημιουργία Υπουργείου Αειφόρου Ανάπτυξης ή ενός Ανώτατου Συντονιστικού Οργάνου με σκοπό την ενσωμάτωση των δεσμεύσεων που απορρέουν από την σχετική Στρατηγική της ΕΕ σε όλες τις θεματικές πολιτικές.
14. Εφαρμογή των κοινοτικών οδηγιών σχετικά με την πρόσβαση στην περιβαλλοντική πληροφόρηση και τη συμμετοχή του κοινού στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων μέσω της ουσιαστικής δυνατότητας πρόσβασης του δικαιώματος (φυσικού ή νομικού προσώπου) στον δικαστή (access to the judge) και την εξασφάλιση αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας (effective judicial protection).
15. Καταπολέμηση της διαφθοράς, της έλλειψης διαφάνειας και της ελλιπούς στελέχωσης των αρμόδιων υπηρεσιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου